مار نباشیم

تو این مدت خیلی چیزارو فهمیدم .

بعد های دیگه ای از ادما و طرز برخوردشونو دیدم . 

فهمیدم حقیقت اون چیزیه که ازش فراری هستیم .

یادمه میگفتن مار تو استینت پرورش نده . 

اما بعد از کمی زندگانی تازه یافتم ما هممون ماریم ، اگه بخوایم حساب خودمونو از بقیه جدا کنیم لااقل کمه کمش مویرگی ، اطرافیانمون مارن . 

حالا چرا مار ؟ 

خودمم نمیدونم ، اما یه حدس هایی میزنم که به این دلیل باشه که طبق یافته ی پژوهندگان قرون اخیرا ،

 اینکه مار پوست میکنه و هر چند وقت یه بار میره تو یه جلد تازه .

اما من همیشه انقد خوب نبودم ، که این لطف رو به اطرافیانم بکنم و بهشون بگم مار :|||

بگذریم نقطه سر خط.

یه روز زیر یه درخت دراز کشیده بودم و از سیگار بهمن دو هزارتومنیم کام میگرفتم با خودم گفتم الان این درخت سیب که هیچی ، گلابی هم نداره بخوره به کله ی پوکم که نیوتون نسخه قرن بیست و یکمش بشم . بعد از اندکی دلداری 

( نگه داشتن دل خود در دست )

 گفتم کمه کمش هری پاتر نشم دیگه صادق هدایت که میشم .

 مگه نه ؟ .

پ.ن 1 : 

بیاین مار نباشیم دوستان

پ.ن 2 :

 هرچی هستیم باشیم اگر چه مار میشن بقیه با این حرکتمون .

 بیخیال نگران نباش تو پی نوشت یک بهشون گفتم مار نباشن .

 تو خودت باش .